De merentocht en Little San Francisco

Dinsdagochtend 8 februari zijn we vertrokken richting Lake Pukaki. De route hebben we veranderd omdat we toch graag Mount Cook wilden zien. Het weer was namelijk open en zonnig. Misschien dat de ‘witte reus’ dan goed te zien zou zijn. Maar helaas, zoals in de boeken beschreven was de berg ook vandaag gehuld in een dikke witte deken. We hebben een korte wandeling gemaakt rond Mt Cook Village en onze reis daarna weer voortgezet richting het zuiden.
Van Lake Pukaki zijn we via Twizel en Otematata naar Lake Aviemore en Lake Waitaki gereden. Het was een merentocht waarbij we genoten van het prachtige weer en vooral van de prachtige natuur. Het is haast niet te beschrijven welke kleurcombinaties en prachtige beelden te zien zijn in dit bergrijke gebied. We hopen dat de foto’s en film hier later in kunnen bijdragen.
Tijdens de (binnen) route, Math blijft niet altijd braaf op de Highway!, kwamen we door pittoreske plaatjes met kleurrijke huizen en winkeltjes. Helaas hebben we niet de tijd om overal even te stoppen en een ommetje te maken. Het zijn maar 4 weekjes en de keuze is reuze.
Bij Otematata hebben we een waterkrachtcentrale gezien. Wat een geweld! Math noemde het de little Niagarafall. Het water stort met een geweld naar beneden en sloegen metershoge golven tegen de rotsen, waarna het water door een woest stromende rivier meegenomen werd naar het aansluitende Lake Aviemore. Prachtig om er naast te staan maar een beetje beangstigend om te zien. Dan voel je hoe klein je bent en hoe machtig de natuur is.
Tegen de avond zijn we aangekomen in Dunedin waar het inmiddels flink regent.
Dunedin lijkt qua infrastructuur enorm veel op San Francisco met zijn zeer stijlen straten.
We hebben een Top 10 camping opgezocht en zijn lid geworden van de Top 10 club. Dit lidmaatschap biedt onze namelijk 10% korting op de campings maar ook op de tocht Milford Sound Nature Cruises die we gaan maken in Fjordland op 11 februari.

Na wederom een goede nachtrust zijn we vandaag (9-2) naar het schiereiland Otago Peninsula gereden. Het weer was fantastisch, zonnig en niet te warm. Ideaal voor ons bezoek aan het Natuur Reservaat. We hebben met een gids de broeiplaats van de Royal Albatrossen bezocht. Het was een hele klim tegen de sterke wind in maar absoluut de moeite waard. In dit reservaat broed een kolonie zeldzame konings-albatrossen. Deze vogels met een spanwijdte van 3.00 meter leven voor 80% van hun leven boven het water. Alleen voor het broeden komen ze aan land en dat normaliter op een verlaten eiland. Het is zeldzaam dat de Albatros zo kort bij de mens komt. Daarom vonden wij dit ook een must om te zien. Helaas zijn de entreeprijzen voor bezichtingen en rondvaarten niet misselijk en hebben we voor de albatrossen gekozen i.p.v. de pinguïns.
De zon scheen fel en Math met z’n kalende koppie liep nog steeds zonder hoedje. Dus dan eerst de nodige schapjes en hoedjes kopen in Dunedin. Het is een beleving om door dit stadje te rijden. Zoals al eerder gezegd klein San Francisco. Je gaat een steile weg op en weet niet welke afdaling achter de heuvel te voorschijn komt! Soms nog net niet vertikaal. Af en toe moest ik toch even vragen of onze remmen dit wel aan konden. pff …. weer blij als we op tijd stil stonden onder aan de helling bij het stoplicht. De Adsteeg is daar niets bij vergeleken.

In de late namiddag zijn we naar het enige kasteel van Nieuw Zeeland gereden, Larnach Castle. Na een korte wandeling verscheen achter de hoge bomen op het hoogste punt van het eiland een indrukwekkend plaatje. Een Normandisch kasteel omringd door prachtige tuinen. Het verhaal luidt dat de rijke bankier William Larnach in 1871 uit liefde voor zijn vrouw dit kasteel liet bouwen. De bouw duurde 15 jaar. Zij overleed echter voordat ze het kasteel kon betrekken. Het werd toen het onderkomen van mw. Larnach II en III tot hun overlijden. In 1898 pleegde William zelfmoord vanwege financiële problemen. Zo zien we weer geld en rijkdom maakt niet gelukkig. Wij happy met onze kleine campervan!! En een luxe budgettaire keuzeprobleem in de ochtend, Pinguïns of Albatrossen (hahaha). Voor ons begint zo meteen vierde nacht in de campervan en morgen vertrekken we richting Te Anau en laten we little San Francisco met een tevreden en mooie herinnering achter. (Foto’s wil niet lukken, helaas. We blijven proberen)