West-Australië
Door: Math en Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
09 Maart 2011 | Australië, Sydney
We zijn nu een weekje bij familie op bezoek. Lia een nichtje van Jacqueline en haar man Bill. Australië heeft evenals Nieuw Zeeland een prachtige natuur en is groot. In Nieuw Zeeland is de Kiwi (vogel) beroemd en hier de kangaroe van het laatste hebben we hier al meer over de weg zien springen.
Op zaterdag 5 maart zijn we na het inleveren van ons rijdend ‘kasteeltje’ om 16.05 naar Sydney gevlogen waar we om 17.45 locale tijd arriveerden. We hadden ruim 30 minuten vertraging waardoor we ons moesten haasten om de vlucht naar Perth te halen. Nu zul je denken maar je had nog 90 minuten? We moesten wel eerst via immigratie en quarantaine. Je wordt behoorlijk streng gecontroleerd of je geen fruit, hout, of andere verse etenswaar bij je hebt. We moesten zelfs aangeven of we een schapenfarm hadden bezocht en ja dat hadden we twee keer. Werd toen gevraagd welke schoenen we op dat moment aan hadden. Om te voorkomen dat we het hele koffer moesten uitpakken, want we hadden geen idee meer welke schoenen, wezen we op de wandelschoenen die we op dat moment aanhadden.
We moesten de handen op de tafel leggen en de voeten een voor een optillen. Leek een beetje op een arrestatie, maar dat was het gelukkig niet. Vervolgens moest Jacqueline het houten souvenir helemaal uit haar rugzak halen en werd dit volledig uitgepakt waarop ze het vervolgens zelf weer mocht inpakken even als de andere spullen die uit de tas werden gehaald. En de tijd vervloog en het vliegtuig blijft niet altijd op je wachten.
Zitten we eindelijk net op tijd in het vliegtuig wordt door de kapitein omgeroepen dat één passagier zich heeft bedacht en niet met Qantas verder wilde reizen. Geen probleem zou je denken maar dan moet de bagage van deze passagier ook het vliegtuig verlaten en begin maar eens tussen al deze koffers die niet op alfabet liggen te zoeken. Any way, we made it.
Om 21.20 uur locale tijd Perth zijn we geland en hartelijk ontvangen door Lia en Bill, die ons kwamen ophalen. We zijn toen na ruim 2 uur rijden aangekomen in hun mooie huis in Dalleyup.
Zondagochtend vroeg (6-3) 08.00 uur hebben we met zijn viertjes een strandwandeling gemaakt en Bill daagde ons uit om mee te duiken in de golven. Daarna heeft hij ons een heerlijk ontbijt gemaakt waarbij hun zoon Billy en dochter Catherina aanschoven. Het is altijd weer gezellig met velen aan tafel te zitten eten en kletsen.
Na een heerlijk glaasje port (12%+) overigens niet tijdens het ontbijt :), zijn we naar Bunbury gereden en hebben aan het eind van de dag onze eerste kangaroe’s in het wild gespot. In Nieuw Zeeland de kiwi’s en hier de kangaroe’s.
Het weer is vandaag heerlijk niet benauwd en heerlijk warm. Het was een gezellig, relaxte dag en worden verwendt als gasten in een hotel.
Maandag (7-3)was het Labor Day en had iedereen vrij. In de ochtend zijn we naar Kings Parc in Perth geweest en hebben hier een wandeling gemaakt. Dit park ligt boven op een berg met een prachtig uitzicht naar alle kanten en bestrijkt in totaal 400 ha. In het parc bevindt zich een mooie botanische tuin met voor ons onbekende bomen en planten, die uit alle windstreken van Australië hierheen zijn verplaatst. Het rook er heerlijk en was ondanks de vele bezoekers heerlijk rustig waar we met ons viertjes heerlijk van genoten hebben.
In de middag zijn we naar Tante Dien geweest. Hebben samen geluncht bij de Serpentine Dam die vanwege de droogte hier bijna droog staat. De mannen zijn alle trappen afgelopen naar de dam, wij dames vonden het te warm en waren zo slim om te denken: “Wat je af loopt moet je ook weer op” :) en zijn halverwege van het uitzicht blijven genieten. Tante Dien heeft ons laten zien waar ze overal hebben gewoond. Het ene huis nog mooier dan het andere en midden in de natuur. Voor ons ondenkbaar. We genoten nog van hun tuinterras tijdens een glaasje wijn en zijn naar de zonsondergang in Mandury gaan kijken.
En zo is de dinsdag (8-3)van de week weer aangebroken. Bill moet vandaag helaas werken en vertrokken wij vroeg in de ochtend (7.30 uur) naar een klein openlucht museum, het Timber and Heritage Park in Manjimup. Hier zagen we een oud dorpje zoals het in de jaren dertig was. Indrukwekkend te zien hoe met handenarbeid bomen werden gezaagd (zagen van ruim 3 meter lang)en de stammen dan eerst met kar en paarden en daarna per trein werden afgevoerd. Ook zoals het toen uitzag hun huizen, schooltje, politiebureau met cellen en doktershuis. Als je zijn werktuigen zag, ben je blij dat deze nu niet meer gebruikt worden. Maar ja, destijds waren ze er misschien wel blij mee.
Daarna zijn wij zuidelijk gereden naar The Valley of the Giants in het Walpole-Nornalup National Park. Hier staan enorme eucalyptusbomen en hebben hier de Tree Top Walk gelopen. Over een loopbrug door de toppen van de bomen op een hoogte van 40 meter. Math heeft daar zijn Certificate of Achievement gehaald. Hij dacht dat de brug door liep naar een boom, waar je dan in kon klimmen en dan van boom naar boom kon lopen via een hangbrug. Maar dit was niet het geval en deze loopbrug ging steeds hoger en hoger, tot in de toppen. Na dit avontuur kon je een wandeling door het bos maken, waar de ene boom nog imposanter in omvang en hoogte was dan de andere. Bomen waar je zelfs doorheen kon lopen.
Hierna reden we naar Pemberton, waar de Gloucester Tree staat. Deze 62-meter hoge boom heeft in de top een uitkijkpunt en kun je kilometers ver over de bossen kijken. In wenteltrapvorm hebben ze met stalen stangen traptreden gemaakt en hebben Lia en Jacqueline moedig de boom beklommen. Net voor zonsondergang hebben ze hiervan nog foto’s kunnen maken en toen ze weer beneden waren, was het bijna donker en hadden ze beiden spierpijn, maar een pluim waard.
Kangaroe’s lopen hier in het wild en je moet vooral op de weg uitkijken of je er niet tegenaan botst. Bijna hadden wij dit zelf ervaren, Math reed, toen sprong er een voor de auto en raakten wij deze net niet. Je ziet ze langs de weg, in de weilanden en vooral op golfterreinen, waar het gras groen en mals is. We hebben inmiddels meer kangaroe’s gezien dan kiwi’s in Nieuw Zeeland en nog gratis ook.
Vandaag is het woensdag 9 maart en hebben we even tijd om het verslag bij te werken. We vertrekken vanmiddag met z’n vieren naar een Resort aan de Southern Ocean, waar we twee nachten blijven overnachten en van daaruit uitstapjes gaan maken
Op zaterdag 5 maart zijn we na het inleveren van ons rijdend ‘kasteeltje’ om 16.05 naar Sydney gevlogen waar we om 17.45 locale tijd arriveerden. We hadden ruim 30 minuten vertraging waardoor we ons moesten haasten om de vlucht naar Perth te halen. Nu zul je denken maar je had nog 90 minuten? We moesten wel eerst via immigratie en quarantaine. Je wordt behoorlijk streng gecontroleerd of je geen fruit, hout, of andere verse etenswaar bij je hebt. We moesten zelfs aangeven of we een schapenfarm hadden bezocht en ja dat hadden we twee keer. Werd toen gevraagd welke schoenen we op dat moment aan hadden. Om te voorkomen dat we het hele koffer moesten uitpakken, want we hadden geen idee meer welke schoenen, wezen we op de wandelschoenen die we op dat moment aanhadden.
We moesten de handen op de tafel leggen en de voeten een voor een optillen. Leek een beetje op een arrestatie, maar dat was het gelukkig niet. Vervolgens moest Jacqueline het houten souvenir helemaal uit haar rugzak halen en werd dit volledig uitgepakt waarop ze het vervolgens zelf weer mocht inpakken even als de andere spullen die uit de tas werden gehaald. En de tijd vervloog en het vliegtuig blijft niet altijd op je wachten.
Zitten we eindelijk net op tijd in het vliegtuig wordt door de kapitein omgeroepen dat één passagier zich heeft bedacht en niet met Qantas verder wilde reizen. Geen probleem zou je denken maar dan moet de bagage van deze passagier ook het vliegtuig verlaten en begin maar eens tussen al deze koffers die niet op alfabet liggen te zoeken. Any way, we made it.
Om 21.20 uur locale tijd Perth zijn we geland en hartelijk ontvangen door Lia en Bill, die ons kwamen ophalen. We zijn toen na ruim 2 uur rijden aangekomen in hun mooie huis in Dalleyup.
Zondagochtend vroeg (6-3) 08.00 uur hebben we met zijn viertjes een strandwandeling gemaakt en Bill daagde ons uit om mee te duiken in de golven. Daarna heeft hij ons een heerlijk ontbijt gemaakt waarbij hun zoon Billy en dochter Catherina aanschoven. Het is altijd weer gezellig met velen aan tafel te zitten eten en kletsen.
Na een heerlijk glaasje port (12%+) overigens niet tijdens het ontbijt :), zijn we naar Bunbury gereden en hebben aan het eind van de dag onze eerste kangaroe’s in het wild gespot. In Nieuw Zeeland de kiwi’s en hier de kangaroe’s.
Het weer is vandaag heerlijk niet benauwd en heerlijk warm. Het was een gezellig, relaxte dag en worden verwendt als gasten in een hotel.
Maandag (7-3)was het Labor Day en had iedereen vrij. In de ochtend zijn we naar Kings Parc in Perth geweest en hebben hier een wandeling gemaakt. Dit park ligt boven op een berg met een prachtig uitzicht naar alle kanten en bestrijkt in totaal 400 ha. In het parc bevindt zich een mooie botanische tuin met voor ons onbekende bomen en planten, die uit alle windstreken van Australië hierheen zijn verplaatst. Het rook er heerlijk en was ondanks de vele bezoekers heerlijk rustig waar we met ons viertjes heerlijk van genoten hebben.
In de middag zijn we naar Tante Dien geweest. Hebben samen geluncht bij de Serpentine Dam die vanwege de droogte hier bijna droog staat. De mannen zijn alle trappen afgelopen naar de dam, wij dames vonden het te warm en waren zo slim om te denken: “Wat je af loopt moet je ook weer op” :) en zijn halverwege van het uitzicht blijven genieten. Tante Dien heeft ons laten zien waar ze overal hebben gewoond. Het ene huis nog mooier dan het andere en midden in de natuur. Voor ons ondenkbaar. We genoten nog van hun tuinterras tijdens een glaasje wijn en zijn naar de zonsondergang in Mandury gaan kijken.
En zo is de dinsdag (8-3)van de week weer aangebroken. Bill moet vandaag helaas werken en vertrokken wij vroeg in de ochtend (7.30 uur) naar een klein openlucht museum, het Timber and Heritage Park in Manjimup. Hier zagen we een oud dorpje zoals het in de jaren dertig was. Indrukwekkend te zien hoe met handenarbeid bomen werden gezaagd (zagen van ruim 3 meter lang)en de stammen dan eerst met kar en paarden en daarna per trein werden afgevoerd. Ook zoals het toen uitzag hun huizen, schooltje, politiebureau met cellen en doktershuis. Als je zijn werktuigen zag, ben je blij dat deze nu niet meer gebruikt worden. Maar ja, destijds waren ze er misschien wel blij mee.
Daarna zijn wij zuidelijk gereden naar The Valley of the Giants in het Walpole-Nornalup National Park. Hier staan enorme eucalyptusbomen en hebben hier de Tree Top Walk gelopen. Over een loopbrug door de toppen van de bomen op een hoogte van 40 meter. Math heeft daar zijn Certificate of Achievement gehaald. Hij dacht dat de brug door liep naar een boom, waar je dan in kon klimmen en dan van boom naar boom kon lopen via een hangbrug. Maar dit was niet het geval en deze loopbrug ging steeds hoger en hoger, tot in de toppen. Na dit avontuur kon je een wandeling door het bos maken, waar de ene boom nog imposanter in omvang en hoogte was dan de andere. Bomen waar je zelfs doorheen kon lopen.
Hierna reden we naar Pemberton, waar de Gloucester Tree staat. Deze 62-meter hoge boom heeft in de top een uitkijkpunt en kun je kilometers ver over de bossen kijken. In wenteltrapvorm hebben ze met stalen stangen traptreden gemaakt en hebben Lia en Jacqueline moedig de boom beklommen. Net voor zonsondergang hebben ze hiervan nog foto’s kunnen maken en toen ze weer beneden waren, was het bijna donker en hadden ze beiden spierpijn, maar een pluim waard.
Kangaroe’s lopen hier in het wild en je moet vooral op de weg uitkijken of je er niet tegenaan botst. Bijna hadden wij dit zelf ervaren, Math reed, toen sprong er een voor de auto en raakten wij deze net niet. Je ziet ze langs de weg, in de weilanden en vooral op golfterreinen, waar het gras groen en mals is. We hebben inmiddels meer kangaroe’s gezien dan kiwi’s in Nieuw Zeeland en nog gratis ook.
Vandaag is het woensdag 9 maart en hebben we even tijd om het verslag bij te werken. We vertrekken vanmiddag met z’n vieren naar een Resort aan de Southern Ocean, waar we twee nachten blijven overnachten en van daaruit uitstapjes gaan maken
-
09 Maart 2011 - 08:49
Peter En Henny:
Doe de hele familie in Australië heel veel groeten van ons.
Jacqueline wat ben je bruin!!!!!! -
09 Maart 2011 - 08:53
Gert:
Nog even genieten van de zon en de buitenlucht. Ik zie dat jullie al goed bruin zijn geworden. Ik kan nu beter volgen waar jullie zitten. Mijn nichtje heeft afgelopen jaar door Australië gereisd en zat tot 2 maart in Manjimup om wat geld bij te verdienen. Dus de plaatsnamen herken ik.
Geniet van jullie laatste vakantiedagen bij familie en vrienden en we zien ons binnenkort. -
09 Maart 2011 - 08:58
Frank En Patrice:
Hallo Jacqueline en Math,
Indrukwekkend allemaal hoor! Prachtige foto's, wat een reis verslagen (heb je niet allemaal letter voor letter gelezen hoor) en wat een ongelooflijk mooie uitstapjes/excursies hebben jullie gemaakt!! Geniet er nog maar even goed van. Wij wensen jullie alvast een goede terug reis en tot snel in NL.
Liefs,
Frank en Patrice -
09 Maart 2011 - 17:21
Jeanny En Joep:
Hartstikke leuk om de familie op foto's in jullie reisverslag te zien. Geweldige kiekjes weer, en inderdaad zussie, je bent schandalig bruin! Heel veel plezier nog.
Liefs, Jeanny -
09 Maart 2011 - 17:46
Mam En Alex:
Wat een mooie foto''s wij kunnen er veel van terug.
Nog even dan ben je zwart. -
09 Maart 2011 - 22:23
Wiel En Mia:
wat leuk om zo die laatste week bij je familie door te brengen,ook nog ontspanning,en lekker bij praten.Wij zien jullie hopelijk de 18-3 op mijn verjaardag ,ja Jacqueline dat kleurtje dat ziet er goed uit!Maar in die boom zie ik me nog niet klimmen,knap hoor.groetjes wiel en mia. -
10 Maart 2011 - 09:03
Theo En Thea:
Wat heerlijk om te lezen, net of wij er ook weer zijn, wat fijn om Dien, Lia, Bill en Jacqueline weer te zien, veel groetjes van hier
Theo en Thea -
10 Maart 2011 - 19:32
Ger En Mia:
Hoi Jacqueline en Math,
Nou Jacqueline, jij hebt wel verborgen talenten hoor: dat klimmen in die boom!!
Geniet nog van jullie laatste week in Australië en een goede reis naar huis.
Groetjes, Ger en Mia. -
11 Maart 2011 - 15:20
Lia:
Wat een heerlijke week hebben wij gehad. Heel gezellig en leuk om samen vacantie te vieren. Bill en ik hebben lekker genoten. Wij wensen jullie een rustige, veilige reis naar huis. Tot de volgende keer!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
